Voorjaar en Verval

Ik had me voorgenomen om elke dag direct na het ontbijt een zen-tekening te maken. Toevallig stond er op de ontbijttafel een boeket tulpen. Ik hield helemaal niet van tulpen, in mijn ogen zagen ze er allemaal eender uit en leken ze altijd doods en stijf in het gelid te staan. Net kleine soldaatjes.
Ik vroeg me af hoe het zou zijn om juist die bloemen, waar ik helemaal niets mee had, een week lang met open blik en hart te tekenen? Het zou in ieder geval een hele uitdaging zijn.
Een uitdaging die uiteindelijk geen week maar tien dagen zou duren. En naarmate de dagen vorderden en de bloemen steeds verder verwelkten, begonnen ze voor mij steeds meer te leven. Dood leken ze bijna dansend in hun vaas te staan. Net kleine ballerina's.

Tekenpen en waterbrush, 15 x 21 cm.

Herfstboompjes

 Tekenpen, colorbrush en waterbrush op teken- of aquarelpapier, 10 x 15 cm.

Bloemen

Tekeningen die als een zen-tekening zijn begonnen en die ik met kleur verder heb uitgewerkt.

Tekenpen en aquarelpotlood, 20 x 28 cm.

Inkt met rietpen en aquarelpotlood, 20 x 28 cm.

In het Park

Op weg naar huis
fiets ik nietsziend
met tranen in mijn ogen.
Gevangen in oude pijn,
verdriet 
waar geen troost voor lijkt te zijn.

​In het park
zit ik op een bankje
en laat mijn tranen lopen.
Wandelaars komen voorbij,
kijken op
maar doen alsof ze niets zien.

Dode takken trekken mijn aandacht,
het patroon dat ze vormen
vertelt mij hun levensverhaal.
Mijn ogen kijken en lezen,
mijn handen tekenen het op.
​Ik luister... en zie... mijn geest komt tot rust.

Eén tak ontworstelt zich aan het dode hout,
bijna dansend reikt hij naar het licht.
Zijn groene blaadjes
sprankelen in de lentezon.
Een boom in wording
​levenskracht.

Ik geniet.
De zon op mijn huid
heeft mijn tranen gedroogd,
haar warmte verzacht mijn verdriet.

​Het leven zelf biedt mij troost.

Tekenpen, colorbrush en waterbrush, 10 X 15 cm.